Temat projektu to Zwyczajni- niezwyczajni o niepełnosprawnych wśród nas. Poprzez realizację projektu uczniowie dowiedzieli się więcej na temat Edukacji i życia codziennego osób z niepełnosprawnością. Pierwszym działaniem, które podjęli, aby zrealizować cele było odwiedzenie Zespołu Szkół nr 4 w Sosnowcu. Na miejscu spotkali się z panią Dyrektor , która opowiedziała o swoich uczniach. Uczniowie zostali również oprowadzeni po szkole, mieli możliwość zobaczenia kilku ciekawych pracowni i zajęć. Wśród nich: salę muzyczną, w której znajdowały się instrumenty imitujące odgłosy natury, w ten sposób uczniowie mogą doświadczyć często nieznanych sobie wrażeń np. szumu fal morskich, odgłosu różnych ptaków. Ciekawe było krzesło, dzięki któremu można było poczuć muzykę odczuwaną poprzez wibrujące struny. Szczególną uwagę przyciągnęła sala doświadczania świata. W miejscu tym uczniowie mogli się zrelaksować, odpocząć i poznać moc kolorów. W szkole znajduje się pracownia rękodzieła, w której uczestnicy mogli wyrazić swoje emocje i marzenia poprzez lepienie z gliny, malowanie, robienie witraży, wytapianie szkła. Mają również możliwość skorzystania z felinoterapii, czyli leczenia z udziałem kotów oraz hipoterapii. Placówka dysponuje stajnią i wybiegiem dla koni, ponadto tuż obok znajduje się plac zabaw do dyspozycji uczniów i ogródek, który sami uprawiają. Innowacyjne jest również to, że w szkole znajduje się grota solna.
Następnym etapem realizacji projektu był podział na trzy grupy zadaniowe. Pierwsza z nich miała za zadanie zaprosić i przygotować zajęcia dla uczniów z pobliskiej szkoły specjalnej, aby pokazać jak ważna jest rola zmysłów w życiu. Dzięki spotkaniu uczniowie mogli nawiązać pozytywną relację z rówieśnikami z niepełnosprawnością, zintegrować się z nimi, przełamać wewnętrzne bariery, i stereotypy myślowe. Warsztaty, przygotowane przez młodzież otwarły im przestrzeń do wspólnej zabawy i nauki, poprzez kilka zadań uświadamiających jak czują się osoby z uszkodzonym zmysłem: wzroku, słuchu, dotyku i nadwrażliwością na dźwięki, z którą często mają problem osoby z autyzmem. Poszczególne zadania podzieliśmy na pracę grupową, w pierwszej grupie nasi koledzy malowali obraz w rękawicach bokserskich, to działanie miało im pokazać jak czują się osoby z uszkodzonym narządem ruchu. Przy kolejnym stanowisku uczniowie musieli odczytać mowę z ust, co pozwoliło im przez chwilę poczuć się jak osoby z wadą słuchu, ostatnie zadanie polegało na napisaniu kilku zdań oraz nalaniu wody do kubka z zasłoniętymi oczami. Tutaj też nasi rówieśnicy wcielili się w osobę nadwrażliwą na dźwięki. Zadanie to, polegało na nałożeniu słuchawek z których płynęła głośna muzyka, a osoba musiała odpowiedzieć na pytania zadane przez jednego z nas. Mimo naszych obaw i stresu zajęcia przebiegły z dużym zaangażowaniem z obu stron. Nie spodziewaliśmy się, że z taką łatwością znajdziemy wspólny język, udało nam się pokonać swoje wewnętrzne bariery i uprzedzenia, poczuliśmy, że osoby niepełnosprawne są zwyczajne, a jednocześnie niezwyczajne, bo odbierają świat wprost, widzą go w jasnych barwach, uśmiechają się do ludzi tak po prostu, za darmo, można się wile od nich nauczyć. Z drugiej strony są tacy jak my, mają bowiem podobne rozterki, podobne marzenia, zainteresowania i są wyjątkowi jak każdy z nas. To od nas zależy jak je postrzegamy.
Zadaniem drugiej grupy było przeprowadzenie podobnych warsztatów dla przedstawicieli klas pierwszych z naszego gimnazjum, po to, aby przekazać zdobytą przez uczniów wiedzę na temat osób niepełnosprawnych. Prowadzący polecili przeprowadzenie takich zajęć w swoich klasach. Większość uczestników uznała za najtrudniejsze odczytywanie mowy z ust, dużo kłopotów sprawiło też zadanie, w czasie którego musieli odpowiadać na pytania mając na uszach słuchawki z głośną muzyką. Uczniom bardzo podobały się zajęcia, wiele dowiedzieli się na temat tego jak czują się osoby z niepełnosprawnością.
W ramach ostatniego zadania udano się do Przedszkola nr 16 z Oddziałami Integracyjnymi w Chorzowie przy ulicy Brzozowej, aby wziąć udział w zajęciach prowadzonych metodą Weroniki Sherborn oraz przeprowadzić wywiad z nauczycielką, która jest wychowawcą grupy integracyjnej, jednocześnie jest mamą dziecka niepełnosprawnego. Pani wychowawczyni przekazała w czasie wywiadu wiele cennych informacji.
Dzięki realizacji projektu młodzież nauczyła się z większą uwagą przyglądać osobom niepełnosprawnym i traktować ich z szacunkiem , tak jak sami chcieliby być traktowani. Czasami niewiele trzeba, aby sprawić komuś przyjemność, wystarczy dobre słowo i uśmiech, aby niezwyczajni stali się zwyczajni i odwrotnie, aby zwyczajni stali się niezwyczajni.